Vermogens Nederlandse huishoudens zit vast in pensioenen

Hoewel het liquide spaarvermogen laag is, is het totale netto financiële vermogen van Nederlandse huishoudens als percentage van het bbp wél hoog. Dit stond in 2016 op de vierde plek in de Europese vergelijking, na die in België, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk. Nederlandse huishoudens sparen namelijk zeer veel voor het pensioen. Veel meer dan huishoudens in andere Europese landen (figuur 2). Veel van deze besparingen zitten echter ‘vast’ in fondsen. Dit wil zeggen dat het geld niet vrij opneembaar is. Zelfs na pensionering is dit het geval, aangezien deelnemers enkel een maandelijkse uitkering kunnen ontvangen. Ze kunnen er dus niet voor kiezen om de totale spaarpot ineens op te nemen, of zelfs een gedeelte daarvan. Zodoende zijn deze besparingen illiquide. Er zijn landen waar een gedeeltelijke of gehele opname van het pensioenvermogen (lump sum) wel is toegestaan, zelfs al voor pensionering, bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk (CPB, 2018).

Telegraaf: Helft zorgpersoneel haalt pensioen niet

Na bouwvakkers dreigen nu ook werknemers in de zorg massaal voor hun pensioen uit te vallen. Ruim de helft van alle zorgverleners (52%) vreest zijn huidige werk niet tot aan het pensioen te kunnen volhouden, blijkt uit een enquête van onderzoeksinstituut Nivel.

Vijf jaar geleden was nog ’maar’ 40% bang om voor het pensioen te moeten stoppen. „De toename heeft waarschijnlijk te maken met de verhoogde pensioenleeftijd. Daarnaast ervaren zorgverleners de laatste jaren steeds meer werkdruk.”

De problemen zijn het grootst voor medewerkers van verzorgingshuizen. Van hen denkt 60% dat ze ’op’ zijn voor ze van hun eigen oude dag mogen gaan genieten. Huisartsassistenten zien de minste problemen: 15% vreest uitval voor de pensioenleeftijd.

In de bouw is het al langer zo dat werknemers nog voor hun pensioen ’versleten’ zijn. In die sector willen werkgevers en werknemers de overheid er samen van overtuigen dat vaklui na 45 arbeidsjaren van hun oude dag mogen genieten.

De zorgverleners vinden dat de politiek nu echt werk moet maken van werkdruk. Blijft de druk zo hoog als die nu is, dan wordt het alleen maar lastiger om nieuw personeel te werven, stijgt de druk op de mensen die nu in de sector werken, en belandt de branche in een negatieve spiraal, zo is de vrees.